ZAPOBIEGANIE MARNOWANIU ŻYWNOŚCI

Marnotrawstwo żywności to powszechny problem jaki występuje w szczególności w zamożniejszych społeczeństwach. W czasach dużego przyrostu ludności na świecie i nierównomiernego dostępu do dóbr, w tym żywności, staje się kwestią coraz ważniejszą z punktu widzenia globalnego bezpieczeństwa żywnościowego. Marnotrawstwo żywności rodzi liczne skutki środowiskowe, gospodarcze i społeczne. Przyczynia się do niszczenia środowiska przez emisję gazów cieplarnianych i innych szkodliwych substancji uwalnianych podczas produkcji żywności, która nie zostanie wykorzystana. Środowiskowe skutki marnotrawstwa żywności dotyczą również nadmiernej eksploatacji zasobów naturalnych, w tym gruntów i wody pitnej oraz wycinki lasów na potrzeby produkcji żywności i niszczenia bioróżnorodności.

15.03.2022 13:00
Autor: Grupa Tipmedia

Straty i marnowanie żywności występują na każdym etapie łańcucha żywnościowego, przy czym w państwach wysoko rozwiniętych największe marnotrawstwo żywności ma miejsce w końcowych etapach łańcucha żywnościowego. Zapobieganie marnowaniu żywności przyczynia się do oszczędności po stronie konsumentów i podmiotów gospodarczych, a odzyskiwanie i zagospodarowanie nadwyżek żywności, które w przeciwnym razie zostałyby zmarnowane, mają istotny wymiar społeczny.

Ograniczenie skali marnowania żywności zostało wpisane w realizację celów zrównoważonego rozwoju, które zostały ustanowione na poziomie państw członkowskich ONZ. Założono w nich zmniejszenie do 2030 roku o połowę ilości marnowanej żywności na mieszkańca w skali światowej w sprzedaży detalicznej i konsumpcji oraz zredukowanie strat żywności w procesie produkcji i dystrybucji, w tym strat powstałych podczas zbiorów.

Unia Europejska zobowiązała się do osiągnięcia tego celu i stara się zapobiegać marnotrawieniu żywności przez poszerzanie wiedzy i świadomości konsumentów, różnego rodzaju kampanie edukacyjne oraz prawidłową redystrybucję żywności i pomiary ilości odpadów w krajach UE.

W Polsce marnuje się prawie 5 mln ton żywności rocznie. Produkcja rolnicza odpowiada za 15,5% marnowanej żywności w całym łańcuchu żywnościowym, a przetwórstwo za 16%, natomiast konsumenci za ok. 60%. Poziom ponoszonych strat zależy m.in. od typu sektora i rodzaju surowca. To oznacza, że za wyeliminowanie problemu odpowiedzialni są wszyscy: od producentów rolnych zaczynając, poprzez przetwórców i sieci handlowe, na gospodarstwach domowych kończąc.

Wspólna Polityka Rolna ma na celu wspieranie tych działań i inicjatyw, które przyczyniają się do ograniczenia strat żywności, w szczególności na etapie produkcji. Przykładem mogą być działania zaplanowane do realizacji w ramach Planu Strategicznego dla WPR na lata 2023-2027 Rozwój współpracy w ramach łańcucha wartości - w gospodarstwie oraz Rozwój współpracy w ramach łańcucha wartości - poza gospodarstwem, w ramach których wsparcie uzyskają te operacje, które realizują cele strategii Od pola do stołu, w tym obejmujące ograniczanie strat i marnowania żywności.

Jak wygląda marnowanie żywności na różnych etapach łańcucha żywnościowego? Jakie są sposoby ograniczania strat żywności? Co można zrobić aby nie dopuścić do wyrzucania jedzenia? O tym opowiada film, który można znaleźć pod tym linkiem: https://www.youtube.com/watch?v=t_ahL2wElhA

Tipmedia

Źródła:

Projekt Planu Strategicznego dla Wspólnej Polityki Rolnej na lata 2023-2027, Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi, grudzień 2021 r.,
fot. www.pexels.com

Projekt finansowany w ramach programu IMCAP Unii Europejskiej.

Treść niniejszego artykułu przedstawia wyłącznie poglądy jego autora i jedynie autor ponosi za niego odpowiedzialność. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności za wykorzystanie zawartych w nim informacji.

--- Materiał partnera ---